Biblioteka TEA

Temat lekcji: Wszyscy o wszystkim mało wiemy

Ewa Stoecker, Hanna Zielińska, Małgorzata Borowska

Creative Commons „Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”

O publikacji

Publikacja ta jest zbiorem pięciu scenariuszy pod wspólnym tytułem Temat lekcji: Wszyscy o wszystkim mało wiemy. To zdanie – zaczerpnięte z Podróży z Herodotem Ryszarda Kapuścińskiego – bardzo trafnie obrazuje założenia, które przyjęto przygotowując scenariusze zajęć, wprowadzających do szkolnej klasy tematy wielokulturowości, współczesnych migracji i kryzysu azylowego.

Uczniowie i uczennice – jako odbiorcy debaty publicznej na temat uchodźstwa – spotykają się z językiem nienawiści wobec cudzoziemców, co przekłada się na postawy niechętne wobec kolegów i koleżanek pochodzenia cudzoziemskiego w szkole i wobec „obcych” w społeczeństwie w ogóle. Nauczyciele i nauczycielki boją się i nie mają narzędzi do tego, by dyskutować z młodzieżą na temat uchodźców i uchodźczyń oraz ich integracji w Polsce. Ryszard Kapuściński pisał: „Wszyscy o wszystkim mało wiemy, ale przydzielonych mi krajów w ogóle nie znałem, więc ślęczałem nocami, żeby dowiedzieć się czegoś o partyzantach w dżunglach Birmy i Malajów, o buntach na Sumatrze i Celebesie czy o rebelii plemienia Moro na Filipinach. Znowu świat zaczął przedstawiać mi się jako temat ogromny, którego ani zgłębić, ani opanować nie sposób. […] Myślami przenosiłem się to tu, to tam, starając wyobrazić sobie te miejsca i zdarzenia”.

Nauczyciele i nauczycielki mogą, posługując się reportażem jako materiałem wyjściowym, przygotować uczniów i uczennice na przyjęcie dzieci uchodźczych do klasy, do szkoły, wreszcie jako swoich sąsiadów – ponieważ teksty reporterskie rozwijają nie tylko wiedzę o świecie, ale też zbliżają do nieznanego i rozbudzają empatię, zawierają bowiem prawdziwe, poruszające historie konkretnych osób. Scenariusze i teksty znakomitych reportaży, które im towarzyszą, przeniosą młodzież myślami i emocjami w historie ludzi uciekających przed wojną, pomogą wyobrazić sobie nie tylko miejsca i zdarzenia, ale także doświadczenia tych, którzy zmuszeni są do opuszczenia swoich domów i krajów pochodzenia w obawie przed utratą zdrowia i życia.